Krzysztof Franaszek
"Obelisk"

Otwarcie wystawy: 1 lipca 2013, godz. 19.00
godz. 19.30 – set didżejski
Wystawa trwa do 21 lipca 2013
Kurator: Kaja Pawełek
Koordynatorzy: Ita Krajewska

Na prezentacje prac artystów w ramach projektu Bank Pekao PROJECT ROOM jest wstęp wolny.



 

Bank Pekao PROJECT ROOM Krzysztof Franaszek, "Obelisk" from CSW TV.

 
Archetypiczna forma architektoniczna, symbol władzy, czysta bryła geometryczna, znak sakralny, przekształcający się w kolejne znaczenia, nadpisywane na prostym, abstrakcyjnym, choć zawsze monumentalnym kształcie. Ważny znak tworzący miejsce, nadający mu wyjątkową wartość, wyodrębniający je jako szczególną przestrzeń symboliczną. Współcześnie pobrzmiewa on lekko w chorągiewkach wbitych w mapę, na wszelkich szczytach i biegunach, masztach żaglowców pośrodku oceanu i aroganckich bryłach architektury biurowców londyńskiego City – czy, jak na fotografii Krzysztofa Franaszka – w formie wysokiej ulicznej latarni. Jednak ten statyczny i nieporuszony znak od początku przeszywa także przestrzeń horyzontalnym ruchem pierwotnej podróży: z warsztatów kamieniarskich do świątyń i kradziony z nich do nowych miejsc przeznaczenia.

Obiekty autorstwa Krzysztofa Franaszka, mimo że indywidualne i autonomiczne, tworzą jednocześnie wspólną, kilkuczęściową konstrukcję definiującą kubik galerii we wszystkich jego wymiarach, włączając w tę relację także poruszającego się pomiędzy nimi widza. Zakwestionowana zostaje dominanta jednego kierunku – wektory prowadzą zarówno wertykalnie, jak i horyzontalnie, ściana staje się równoprawną podstawą dla obiektów wybiegających daleko i głęboko do wnętrza pomieszczenia, dzięki czemu punkty odniesienia i sposoby percepcji stają się zmienne. Formy przestrzenne współistnieją z dwuwymiarowymi a ich organicznym połączeniem jest światło wydobywające bryły, kontrasty, kształty oraz rysujące głębię i realistyczną bliskość. Uaktywnienie i wykorzystanie całej dostępnej przestrzeni powoduje, że zyskuje ona rzeźbiarski charakter; oparty – w zależności od przyjętej perspektywy – na przenikaniu i zmiennej dominacji negatywów i pozytywów, konstrukcji lub też antykonstrukcji. Formy abstrakcyjne bezpośrednio odwołują się do rozpoznawalnych pierwowzorów zaczerpniętych z ikonosfery, architektury i złożonej struktury tkanki miasta, analizowanej i doświadczanej w makro- oraz mikrostrukturach. Jak określa to sam artysta, powstaje „miejsce, które można porównać do pola energetycznego wytworzonego za pomocą kontrastu form, kompozycji światła, materii, wzajemnego wykluczenia pozytywu i negatywu poprzez ustawienie w centrum człowieka”. Przestrzeń narasta kulminując napięcia; poszerzona o perspektywę w głąb ścian i radykalne przecięcie pustki wnętrza – multiplikuje wyobrażone, przedstawione i jedynie odczuwane wymiary.

Łączą się tu różne perspektywy i sposoby ujmowania rzeczywistości. Z jednej strony istnieje realny kontekst, znajome terytorium, które mimo fragmentaryczności, dynamiki nieustannych przeobrażeń i ruchu wciąż pozostaje ścisłym centrum konkretnego miasta. W tej konstelacji istnieją najważniejsze punkty odniesienia. Jednym z nich jest negatyw widoku podwórka z okna byłej pracowni artysty, zmaterializowany w formie instalacji ze szkła i drewna, w której pobrzmiewają echa konstruktywistycznych architektonów. Natomiast jako kontrapunkt dla tej zbudowanej pustki, na przeciwległej ścianie otwiera się widok oficjalnych korytarzy Senatu RP.
Pałac Kultury i Nauki, ukryty za formą obelisku na pierwszym planie, przekształca się w nową architektoniczno-rzeźbiarską hybrydę na podświetlanej fotografii. Ściana niedokończonego betonowego budynku, służącego jako stelaż na reklamy, wyabstrahowana z pierwotnej lokalizacji, niemal naturalnie zastyga w bryle betonowej płaskorzeźby – ale wciąż w czytelny sposób nawiązuje do skali i formy architektury. Wreszcie, jakby z innego, pozamiejskiego porządku, przywołanego z odmiennych pokładów doświadczeń i pamięci, wyrasta forma prostego krzyża, tworząca nagły przeskok w ścieżki peryferyjnej, wschodniej Polski. Łącznikiem tych wszystkich konkretnych i rozpoznawalnych miejsc, obiektów czy form jest translacja widoku i odczucia przestrzeni, transpozycja haptycznej materii, fizycznego wymiaru i potencjału dopowiedzenia przez wyobraźnię. Połączyć je może osoba widza dryfującego pomiędzy realnym wymiarem, własnym wspomnieniem, iluzją a nowym doświadczeniem, pomiędzy centrum a peryferiami racjonalnych struktur i emocji.
Kaja Pawełek

Krzysztof Franaszek (ur. 1981) –  tworzy rzeźby, obiekty, instalacje i rysunki. Jego realizacje przestrzenne to często obiekty o dużej skali, zainspirowane konkretnym miejscem, cyklem przemian, obserwacją wszechobecnej ciągłości w konstrukcji i dekonstrukcji. Absolwent wydziału rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w 2006), doktor sztuk pięknych (2013). Stypendium w pracowni Christiana Jankowskiego na Staatliche Akademe der Bildenden Künste w Sztutgarcie (2005). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009). Od 2006 roku pracownik ASP w Warszawie. Wystawy indywidualne: "światłodziura" (Fundacja Culture Shock, Warszawa, 2012-2013), "centrum" (aula Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, 2012), "Zgrupowanie" (Galeria A19, Warszawa, Stacja Metra Marymont, 2011), "Hala' (wspólny projekt i pokaz instalacji video z Simone Ruess, Warszawa, 2011), "Gradient" (Mała Galeria, Nowy Sącz, 2010), "Asfalt" (Galeria Studio, Warszawa, 2009-0), "Asfalt 2" ("Lubelskie refleksje", BWA Lublin, Galeria Grodzka, 2010). Wystawy zbiorowe: "Uroboros" ("efekt wow" Galeria In, Żyrardów, 2011), "Divina Silo Art Complex" (kooperacja site specific z międzynarodowym kolektywem artystów Local to Local, Litwa, 2010), IX Międzynarodowe Biennale Sztuki Współczesnej "Dialogi" (Sankt Petersburg, 2009); "Move" (New European Media Art, Halle, 2009); "Spadające przedmioty" (Galeria Kronika, Bytom, 2009), "The Site" (realizacja projektu w przestrzeni publicznej i prezentacja "Among performers and seagulls" w kinie T’Hooght, Utrecht, Holandia, 2009); "Shut Down" ("Under the Skin. New video from Poland", New Museum, Nowy Jork, 2008), instalacja "EuroUfo" w przestrzeni publicznej ("MachtRaum", Berlin, 2008); interaktywny obiekt w przestrzeni publicznej "Planeta Zabawy" oraz dokumentacja filmowa grupowych działań i warsztatów "Play!Art" (Gryfino, 2008); "Shut Down" (Festiwal Performance EPAF, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2007); "Pearly Man" (wystawa zbiorowa "Transmisja" pod kierunkiem Christiana Jankowskiego, Kunstmuseum – Staatliche Akademie, 2005); festiwal nowych mediów "Zoom Out" (Berlin, 2005).

Bank Pekao PROJECT ROOM:
We współpracy pomiędzy Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski i Bankiem Pekao narodził się projekt wspierający młodą sztukę: Bank Pekao PROJECT ROOM. Sala, w której prezentowane są prace młodych artystów, przyjęła nazwę sponsora. Na przestrzeni dwóch lat począwszy od 23 kwietnia 2012 r. co dwa tygodnie w poniedziałki CSW prezentuje najciekawsze projekty przygotowane przez polskich, a także zagranicznych twórców. Bank Pekao PROJECT ROOM stwarza możliwość prezentacji najnowszych i najbardziej interesujących zjawisk artystycznych oraz buduje platformę do dyskusji o współczesnej sztuce, do której CSW zaprasza artystów, kuratorów, studentów i wszystkich miłośników sztuki.

Partner projektu: Bank Pekao

Patroni medialni Bank Pekao PROJECT ROOM: TVP Kultura, Hiro, Monitor Magazine, Mówiąnamieście, Popmoderna

Patroni medialni CSW: TOK FM, Przekrój, Elle Decoration, Harper's Bazaar, KMAG, Aktivist, Warsaw Insider, EXKLUSIV, Hiro, Stolica, Label Magazine, artinfo.pl, PURPOSE