Projekt „Tęczy” Julity Wójcik w kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Miło nam poinformować, iż od dziś, tj. od 27 sierpnia 2015 roku, prawa do koncepcji pracy „Tęcza” Julity Wójcik zostają przekazane do kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Dotychczasowym opiekunem dzieła był Instytut Adama Mickiewicza. Eksponowana na placu Zbawiciela „Tęcza” została wczoraj zdemontowana.

Koncepcja projektu stanie się częścią kolekcji CSW. – „Tęcza” Julity Wójcik od samego początku zafunkcjonowała jako ważny fakt społeczny i artystyczny – mówi Jarosław Lubiak, dyrektor programowy Zamku. – Ze względu na dotychczasową tradycję CSW wspierania sztuki w przestrzeni publicznej, włączenie tego projektu do naszej kolekcji, wydało nam się naturalne. Przeniesienie praw do aranżacji „Tęczy”, pozwoli nam zaangażować się w pracę nad jej odbiorem społecznym oraz nad ewentualnym odtworzeniem dzieła w przyszłości.

„Tęcza” była od początku w zamyśle artystki dziełem otwartym. Po raz pierwszy powstała w 2010 roku w Wigrach – jako efekt wspólnej pracy artystki i lokalnej społeczności skupionej wokół Domu Pracy Twórczej. Powstały w ten sposób fragment łuku tęczy, ze sztucznych cmentarnych kwiatów, wspierał mury wigierskiego klasztoru kamedułów. Działanie to stanowiło wówczas część większego projektu Flower Power, którego kuratorką była Agnieszka Tarasiuk. Następnie, już z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza, artystka stworzyła „Tęczę” na plac przed Parlamentem Europejskim w Brukseli (2011), a rok później powstała kolejna wersja pracy, która stanęła na placu Zbawiciela w Warszawie. Każdorazowo dzieło tworzone było jako instalacja czasowa w kontekście określonej przestrzeni publicznej. – „Tęcza” jest dziełem otwartym. Proces tworzenia i wpisywania w nią znaczeń wciąż trwa – mówi Julita Wójcik. – Przekazanie opieki nad tym projektem przez Instytut Adama Mickiewicza Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski daje możliwość kontynuowania tego procesu. Wspólnie będziemy mogli pogłębiać tę debatę poszerzając ją o kolejne pola interpretacji. Tęcza zawsze należała do publiczności, istniała dzięki niej. Podatna na rozmaite interpretacje mówi o teraźniejszości i nie aspiruje do bycia pomnikiem, dlatego pozostanie otwartym procesem.